راز چسب های نواری

به نظر می رسد، دانستن اصول فیزیک حاکم بر ماهیت عملکرد چسب های نواری نمی تواند به منزله در دست داشتن کلید ورود به دنیای ساخت و تولید آن باشد، اما برخلاف آنچه دانشمندان دریافته اند، می توان با یافتن پاسخ این سوال برای بسیاری از سوالاتی که در این زمینه ذهن افراد را به خود مشغول کرده، به پاسخ قابل قبولی دست یافت.
اگر سطح یک تکه چسب نواری را به کمک یک میکروسکوپ قوی و پیشرفته مورد بررسی قرار دهید، مشاهده می کنید سطح آن مسطح نیست. در سطح چسب نواری، نقاط فرورفته و برجستگی هایی وجود دارد که با چشم غیرمسلح دیده نمی شود.
زمانی که سطح چسب نواری در تماس با سطح دیگر تحت فشار قرار می گیرد، حباب های هوا در فاصله میان این دو سطح و در داخل فرورفتگی های سطح چسب به دام می افتد.
این حباب های هوا مانند میلیون ها واحد مکنده عمل می کند و به همین دلیل، چسب به سطح مورد نظر چسبیده و بسختی از آن جدا می شود. برای این که چسب را از سطحی که به آن چسبیده، جدا کنید باید حباب های هوای به دام افتاده را آزاد کنید.
برای این کار باید به آرامی چسب را از روی کاغذ بلند کنید، زیرا وقتی چسب نواری روی سطحی می چسبد، حباب های هوا به گونه ای مهر و موم می شود که حتی یک مولکول هوا هم نمی تواند به داخل هیچ کدام از این حباب ها راه یابد. با چسبیدن نوار چسب روی سطح مورد نظر فشار هوای داخل هر یک از حباب ها و ابعاد آنها کاهش می یابد.
به این معنی که فشار هوای محیط بر فشار هوای داخل حباب های هوا غلبه کرده، موجب هرچه بهتر چسبیده شدن آن می شود، اما اگر نیروی کافی اعمال کنید، می توانید براحتی چسب را از هر سطحی جدا کنید.
وقتی برش یا منفذ کوچکی در سطح چسب ایجاد می شود، هوا به سطح زیر چسب نفوذ کرده، چسب براحتی جدا می شود. ماده چسبنده موجود در چسب های نواری با ماده چسبنده ای که در چسب های مایع وجود دارد متفاوت است.
بر خلاف چسب های مایع که ماده چسبنده آن پس از خشک شدن موجب چسبیدن دو سطح یا دو قطعه مختلف می شود؛ چسب های نواری به محض این که قطعه ای از آن را جدا می کنید، این قابلیت را دارند که سطوح یا قطعات مورد نظر را به هم بچسبانند البته نوع ماده چسبنده ای که در تهیه چسب های نواری به کار می رود با توجه به کاربرد آن متفاوت است.